Kerkbezoekjes, lakzegel en harde broodkorst
Door: Petra
Blijf op de hoogte en volg Petra
10 Juli 2014 | Spanje, Arzúa
Donderdag 10 juli
Na een bezoek aan het plaatselijke kerkje en een ontbijt in de zon hebben we Melide verlaten, een karakteristiek plaatsje. En wéér over zo'n 'lekker' pad: omhoog dus!
Onderweg de steeds weer terugkerende dorpstafereeltjes: oudere bewoners genietend in het zonnetje, wapperende was, rondscharrelende kippen en hier en daar een kat of hond. Overal lopen trouwens de koeien, schapen en paarden lekker in de wei. Volgens mij zie je dat bij ons niet zoveel meer, maar misschien vergis ik me......
We zijn vergeten de watervoorraad aan te vullen. En wat wil dan het toeval: op een willekeurig bospad hangt een bak met flesjes water aan een boom, voor één euro te deponeren in het blikje dat er boven hangt. Mooi!
Met de kerkbezoekjes van vandaag kunnen we er weer even tegen, vier om precies te zijn!!
In de kerk van Boente werden we zelfs door de pastoor himself verwelkomd. Ook de sello werd hoogstpersoonlijk door hem gezet, én we kregen nog een prentje om thuis nog eens een en ander na te lezen. Waar vind je dat nog!? De pastoor had het er maar druk mee ;-)
Onderweg kom je zo nu en dan een albergue of een café tegen waar je een eenvoudige maaltijd of een broodje kunt eten. Nou, die Galiciërs houden wel van stevige kost! Een zacht broodje met een plakje Leerdammer kennen ze hier niet. Het brood is grof en de korst keihard, en met dik beleg! Kun je je voorstellen hoe je zo'n bocadillo met salami eet? Nou, niet netjes met mes en vork hoor. Flink bijten en nog eens bijten, we lijken wel pitbulls! Dat we nog geen probleem met ons kaakgewricht hebben of geen vulling kwijt zijn!
Elke dag komen we wel bijzondere mensen tegen, het begint bijna te wennen. Vandaag liep ons een luidkeels zingende Spanjaard voorbij, een soort 'potje met vet' maar dan anders. En wat dacht je van twee mannen met paard! Niet er op zittend, maar er naast lopend. Menigeen zou dat anders aanpakken denk ik.
Ook nog een bijzondere stempel vandaag: midden in het bos bij een watertje zat iemand voor een of ander goed doel credencials te stempelen in combinatie met een lakzegel met twee voetjes. Heel apart.
Na nóg een gruwelijk steile helling overwonnen te hebben, zijn we bij Albergue Santiago (!) in Castañeda aangekomen. We hebben vandaag ruim 11 km gelopen en zijn volgens het bordje hier aan de deur nog 43 km van de waarheid verwijderd.
Zitten wij vanmiddag nog even in zon de dag te evalueren, vindt de heer des huizes het nodig om zijn gras (elektrisch) te maaien! Zijn het geen Spanjaarden, dan is het zo'n herrie-ding!
Tot nu toe koelde het 's avonds flink af, vandaag niet. We hebben voor het eerst buiten gegeten.
Na een bezoek aan het plaatselijke kerkje en een ontbijt in de zon hebben we Melide verlaten, een karakteristiek plaatsje. En wéér over zo'n 'lekker' pad: omhoog dus!
Onderweg de steeds weer terugkerende dorpstafereeltjes: oudere bewoners genietend in het zonnetje, wapperende was, rondscharrelende kippen en hier en daar een kat of hond. Overal lopen trouwens de koeien, schapen en paarden lekker in de wei. Volgens mij zie je dat bij ons niet zoveel meer, maar misschien vergis ik me......
We zijn vergeten de watervoorraad aan te vullen. En wat wil dan het toeval: op een willekeurig bospad hangt een bak met flesjes water aan een boom, voor één euro te deponeren in het blikje dat er boven hangt. Mooi!
Met de kerkbezoekjes van vandaag kunnen we er weer even tegen, vier om precies te zijn!!
In de kerk van Boente werden we zelfs door de pastoor himself verwelkomd. Ook de sello werd hoogstpersoonlijk door hem gezet, én we kregen nog een prentje om thuis nog eens een en ander na te lezen. Waar vind je dat nog!? De pastoor had het er maar druk mee ;-)
Onderweg kom je zo nu en dan een albergue of een café tegen waar je een eenvoudige maaltijd of een broodje kunt eten. Nou, die Galiciërs houden wel van stevige kost! Een zacht broodje met een plakje Leerdammer kennen ze hier niet. Het brood is grof en de korst keihard, en met dik beleg! Kun je je voorstellen hoe je zo'n bocadillo met salami eet? Nou, niet netjes met mes en vork hoor. Flink bijten en nog eens bijten, we lijken wel pitbulls! Dat we nog geen probleem met ons kaakgewricht hebben of geen vulling kwijt zijn!
Elke dag komen we wel bijzondere mensen tegen, het begint bijna te wennen. Vandaag liep ons een luidkeels zingende Spanjaard voorbij, een soort 'potje met vet' maar dan anders. En wat dacht je van twee mannen met paard! Niet er op zittend, maar er naast lopend. Menigeen zou dat anders aanpakken denk ik.
Ook nog een bijzondere stempel vandaag: midden in het bos bij een watertje zat iemand voor een of ander goed doel credencials te stempelen in combinatie met een lakzegel met twee voetjes. Heel apart.
Na nóg een gruwelijk steile helling overwonnen te hebben, zijn we bij Albergue Santiago (!) in Castañeda aangekomen. We hebben vandaag ruim 11 km gelopen en zijn volgens het bordje hier aan de deur nog 43 km van de waarheid verwijderd.
Zitten wij vanmiddag nog even in zon de dag te evalueren, vindt de heer des huizes het nodig om zijn gras (elektrisch) te maaien! Zijn het geen Spanjaarden, dan is het zo'n herrie-ding!
Tot nu toe koelde het 's avonds flink af, vandaag niet. We hebben voor het eerst buiten gegeten.
-
10 Juli 2014 - 23:03
Wim En Mirjam:
Kerkje in, kerkje uit en....in Spanje zijn dus nog pastoors. Heel bijzonder! Groeten uit een warm Oss met onweer! -
10 Juli 2014 - 23:30
Audrey:
Kerkjes, lakzegels, kauwworst en hellingen trekken. Een doodnormale donderdag lijkt me ;)
Beetje in contrast met mijn Hollandse donderdag. Contrasten is wat het leven zo mooi in kleurt.......
Morgen een kleurrijke vrijdag gewenst!!
-
11 Juli 2014 - 00:13
Marleen:
Zojuist op het terras van de Pas jullie tocht besproken. The Way inspireerde jullie om te gaan lopen en ik hoorde vandaag dat er nog iemand uit Heesch deze 'korte' route gaat doen. Je blog leest als een spannend boek en ik weet zeker dat het anderen inspireert grenzen te verleggen! Ook dáár mag je trots op zijn! ;-) -
11 Juli 2014 - 16:43
Yvonne:
Beste wandelaars....
Het blijft een echte uitdaging, na diepe dalen, is het altijd weer een verademing om boven op de "top" weer energie uit het prachtige "uitzicht" te kunnen halen.
Weet je gesterkt door het feit dat velen jullie echt bewonderen en op afstand meelopen en zingen om deze route samen te kunnen bedwingen!
En loopt er iemand langszij voorbij,
groet en wees oprecht blij dat je de tocht maakt met je steun en toeverlaat aan je zij!
Samen op weg met je maatje
dat vereffend menig moeilijk paadje......
Zo gaat die goed en ook nog veel beter, kilometer voor kilometer,
liefs en groetjes uit Best.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
