Een toegift .....

Afgelopen week toch wel wat last van blogafkickverschijnselen gehad, daarom als therapie elke dag een stukje geschreven ;-) Mijn echte fans wil ik deze toegift natuurlijk niet onthouden .......

Zondag 20-7
Vandaag een speciale herdenkingsdienst in een van de kapellen in de kathedraal bijgewoond, de (Nederlandse) slachtoffers van het ongeluk met de MH17 van Amsterdam naar Kuala Lumpur werden hiermee herdacht. Het was een intieme, indrukwekkende dienst, deels in het Engels deels in het Nederlands. Er waren circa 30 landgenoten aanwezig, een aantal van hen waren bevriend met acht van de slachtoffers. Zij werden met naam genoemd. Pfff, dan komt het wel heel dichtbij.
Ook waren de mensen van de Huiskamer aanwezig, ze vroegen of we nog even langs kwamen voor een kopje koffie. Zo gezegd, zo gedaan; het was fijn om nog even na te praten.
Wij zitten op afstand maar krijgen het drama met de MH17 echt wel mee, de tv bericht continue, de kranten staan er bol van en we volgen de nieuwsapps en Facebook. Voor ons zal deze vliegramp altijd verbonden blijven aan onze tocht naar Santiago. Net zoals ik me nog exact herinner waar ik was toen de vliegtuigen de Twin Towers in vlogen en de moord op John F. Kennedy bekend werd.

's Middags heb ik nog in het ijswater van het hotelzwembad gezwommen. Paul niet, hij is veel verstandiger en bleef langs de kant met een drankje.

De avond hebben we op een terras in Rua de Franco doorgebracht en voorbijgangers bekeken. Wat een drukte en wat een diversiteit aan mensen. Er lopen er geen twee dezelfde bij. Prachtig!

Maandag 21 juli
's Ochtends uitgebreid gebruik gemaakt van de fitnessruimte. Wel weer lekker even! Er is nog genoeg werk aan de winkel dat is wel duidelijk, de kracht in mijn linkerbeen is nog verre van wat het moet zijn.
Verder vandaag het lijf de broodnodige rust bij het zwembad gegund. Het weer is volledig omgeslagen, het is circa 30 graden. Tis dus geen straf.

Om 19.00 uur hebben we een speciale gebedsdienst in het Franciscanerklooster bijgewoond. Wéér zo'n bijzondere gebeurtenis!
Bij de entree van de kerk werden wij, zo'n 25 pelgrims uit meerdere landen, opgehaald door Paco een goodlooking Franciscaan van zo'n jaar of 35. Via de sacristie werden wij naar het klooster geleid en kwamen we in een heel intiem, sereen kapelletje. Het leek wel of het ondergronds lag.
De gebedsdienst was in het Spaans met af en toe een vertalinkje in het Engels. Enkele gebeden werden door een Duitse, Engelse en Franse pelgrim voorgelezen. Mooie teksten, zeker het overdenken waard.

By the way: de Franciscanen hebben (buiten) free WiFi ...... Hoezo met de tijd mee!?

Lopen we even later een terras op, hoor ik Paul iemand begroeten. Huh, wie kent hij hier? Blijkt Ruud van de Huiskamer te zijn. Gezellig een (uitgebreid) praatje gemaakt, om een stukje verder Willemijn tegen het lijf te lopen, een andere vrijwilliger van de Huiskamer. Als je je bedenkt hoeveel mensen hier op de been zijn, dan is dat best bijzonder.

Dinsdag 22 juli
Om 9.00 uur wordt een splinternieuwe blauwe Peugeot 208 afgeleverd, er staat pas 8 km op de teller!
Vandaag gaan we daarmee naar Muxia en morgen naar Finisterre, twee bekende plaatsen onder Camino-gangers. De meeste pelgrims eindigen in Santiago de Compostela, een aantal van hen loopt door naar Finisterre en daar weer een klein aantal van loopt nog naar Muxia.
Onderweg zien we weer veel eucalyptusbomen, bijzondere bomen: hoog, smal en zo'n typische afgebladderde bast. Vorige week liepen we nog tússen deze bomen; de geur van eucalyptus zal voortaan een hele andere associatie oproepen dan voorheen.
In Muxia via een steil trappetje en een keienpad naar boven geklommen. Van daaruit hebben we een prachtig uitzicht over het stadje en de zee. Daarna afgedaald naar de 'Santuario de la Virxa da Barca', een prachtig kerkje direct gelegen aan de rotsachtige kust. We kunnen niet in het kerkje, op dit moment wordt het gerestaureerd. De rotskust bestaat uit grote platen, dat lijkt ons wel te doen dus wij hier overheen richting zee. Deze klapt met geweld op de rotsen, een prachtig schouwspel. Het is überhaupt een mooie plek om te zitten mijmeren.
Na onze overpeinzingen terug naar het stadje gelopen en Langostino's y Pulpo gegeten. Dat laatste was wel even wennen, zo'n velletje met zuignapjes. Getverderrie, dat heb ik er dus mooi vanaf gehaald. Maar de rest smaakte uitstekend.
's Middags een strandje vlakbij Muxia opgezocht voor een paar uur zon, zee en zand.

Woensdag 23 juli
Vandaag naar 'het einde van de wereld' gereden, oftewel naar Finisterre of Fisterra zoals de Spanjaarden zeggen.
Het laatste stuk rijden wij door de mist, het ziet er allemaal very cloudy en daardoor mystiek uit. Een heel apart sfeertje!! Uiteraard de vuurtoren, La Cruz da Costa da Morta en de Iglesia de Santa Maria das Areas bekeken. Stuk voor stuk de moeite waard.
Met weemoed zie ik al die peregrino's binnenkomen, ze hebben kilometerpaal 0,00 bereikt. Petje af!!
Daarna bergafwaarts rijdend door de mist, passeren we een prachtig beeld dat we van dichtbij willen bekijken. Dus even verderop de auto geparkeerd en teruggelopen. Het is een bronzen sculptuur van een bergopwaarts zwoegende pelgrim. Een prachtig beeld! In de kathedraal heb ik hier een kleine gestyleerde versie van gezien. Dat wordt de mijne!
Zoals in elke stad waar veel toeristen komen, verkoopt men allerlei prullaria. Hier dus ook. Ik had het beeldje van die pelgrim van de week al gezien, maar gedacht -zoals een echte Nederlander- hem nog ergens goedkoper aan te treffen. Maar ik ben dat beeldje nog nergens anders tegengekomen, laat staan goedkoper ;-)

Donderdag 24 juli
Vandaag nog een keer de pelgrimsmis bijgewoond. Nog steeds is het een prachtige mis maar het voelt toch anders, minder heftig. Maar nog genoeg hoor! De botafumeiro wordt vandaag niet gebruikt, jammer. We realiseren ons dat we vorige week heel erg geboft hebben! Lucky us!
Daarna natuurlijk het beeldje gekocht, twee zelfs!

Het is erg druk in de stad en veel politie op de been. Ook hangt er regelmatig een politiehelikopter boven onze hoofden. Gisteravond zagen we bij de toegangswegen ook al veel politiecontroles. Dat belooft wat!
We zijn teruggegaan naar het hotel en bij het zwembad onze rust genomen. Want vanavond moeten we lang staan.

Na gegeten te hebben, lopen we naar de Praza do Obradoiro (het grote plein vóór de kathedraal). Wát een macht volk en wát een politie, security, Rode Kruis en andere hulpverleners op de been! Na ruim twee uur wachten, begint de licht- en geluidsshow én het vuurwerk. Wát een spektakel, superlatieven schieten te kort! Prachtig, prachtig, prachtig!! We hebben wel vaker een vuurwerkshow gezien, onder andere boven de haven van Monaco, deze stond tot vandaag voor mij met stip op één. Maar nu is dat zonder twijfel deze show in Santiago. Kosten nog moeite zijn gespaard, het leek af en toe wel een combinatie van fik in de kerk met gerommel in de aardkorst. Wat een voorrecht om dit te mogen zien. Al die rook, kleuren, brandlucht en lichtflitsen gaf de kathedraal een sinister sfeertje.
Daarna nog een drankje in de stad gedaan om te landen. En wat komt eraan lopen zodra wij net op onze stoel zitten ........ een dweilkapel. Ja hoor, we zijn direct klaarwakker ;-)

Vrijdag 25 juli
Vroeg op om naar de processie en aansluitend de mis te gaan. Komen we aanlopen, staat er al fikse rij! De eerste mensen bleken er al om 07.00 uur te staan, wij anderhalf uur later. De processie begint 10.10 uur .......
Het wachten wordt beloond: we hebben een goede zitplek!
Klokslag 10.30 uur komen er circa 40 geestelijken binnen, voorafgegaan door vaandeldragers, een batterij hoogwaardigheidsbekleders en dragers met de baar met een beeld van de heilige Jacobus. En daar achter, jawel: Koning Felipe VI en zijn vrouw Letizia. Geflankeerd door twee vaandeldragers en omringd door een hele horde mannen met oortjes.
De sfeer is niet zoals in onze eerste pelgrimsmis, maar komt heel dicht in de buurt.
Vandaag zingt niet het nonnetje, maar een groot koor met geschoolde stemmen. Ook de organist heeft er vandaag zin in, hij trekt alle registers open ;-)
Ik maak er een grapje van, maar het was zó mooi. Het kwam weer behoorlijk binnen.

We gaan onze reis nu echt afronden, niet alleen qua blog maar ook fysiek hier in Santiago de Compostela.
We hebben op de eerste dag onze steentjes symbolisch achtergelaten en gedurende onze tocht de inhoud van onze rugzakken regelmatig eens goed bekeken. We hebben ons ontdaan van hetgeen overbodig is of waar we last van hadden, om plaats te maken voor nieuwe dingen, ideeën, dromen en opgedane indrukken.

Om maar eens te eindigen waar het allemaal mee begon, een citaat uit de film The Way: "You don't choose a life, you live one".